Wydaję mi się, że tym, którzy nie czytali książki będzie bardziej podobał się film. Świadomość tego, co się wydarzy w poszczególnych scenach jednak psuje przyjemność oglądania filmu, bo nie odczuwa się już takiego zaskoczenia. To tak jakby drugi raz obejrzeć ten sam film, wiedząc już jak się potoczy akcja i jakie będzie zakończenie. No, ale Ameryki nie odkryłam tym podsumowaniem :D
Mimo to nie żałuję, że najpierw przeczytałam książkę, a potem obejrzałam film, bo książka jest zdecydowanie lepsza. Czytając ją można było bardziej wejść do umysłu Coriolanusa i starać się zrozumieć z jakimi myślami i pragnieniami główny bohater musiał walczyć. W książce też bardziej czułam chemię między Corio a Lucy Gray, natomiast w filmie kompletnie nie kupuję ich uczucia. W książce jasno było powiedziane, że Coriolanus naprawdę kochał Lucy Gray, był nawet o nią mocno zazdrosny, jednakże ambicje, chęć osiągnięcia czegoś wielkiego i nieumiejętność odnalezienia się w tym, co kochała Lucy Gray (natura, muzyka, przyjaciele) w końcu sprawiły, że dalszy rozwój uczuć nie miał sensu. Sam też na końcu stwierdził, że pochodzą z dwóch różnych światów, co akurat jest prawdą, więc ten związek i tak im by się nie udał. Mało tych wniosków widać w filmie, ale to są moje odczucia.