Emily Blunt nakręciła swoje sceny w 2 dni.
Teksańska flaga w biurze Charliego Wilsona wisi do góry nogami na maszcie. Biały, poziomy pas powinien być na górze, nad czerwonym.
W filmie ukazano, że w połowie lat 80-tych Mudżahedinom udało się zestrzelić rosyjskie samoloty i helikoptery. Cztery z nich (A-6 Intruder, F-4 Phantom, F-16 i helikopter UH-1 Huey) to maszyny amerykańskie, nigdy nie używane przez sowiecką armię.
W pierwszej scenie z dwoma rosyjskimi helikopterami gotowymi do ataku, widać światło przez wyrzutnie rakiet. Są one puste.
W scenie rozgrywającej się na początku roku 1980 Crystal Lee wspomina o serialu telewizyjnym pod tytułem Falcon Crest, który miał swoją premierę dopiero w 1981 roku.
W scenie rozpoczynającej film, kiedy Charlie odbiera nagrodę, w ujęciu z bliska widać Joanne Herring w czarnych rękawiczkach. W ujęciu z perspektywy nie ma ona rękawiczek.
Kiedy Charlie wraca ze swojej pierwszej podróży do Afganistanu, widać samolot Pan Am 747. Jest to model 747-400, produkowany dopiero od 1989 roku.
Epolet na prawym ramieniu Charliego (Tom Hanks) podczas jego spotkania z Gustem (Philip Seymour Hoffman) czasem jest odpięty, a w innych ujęciach zapięty.
Przy drzwiach sypialni Joanne możemy zauważyć nowoczesny cyfrowy termostat, który nie był dostępny w 1980 roku, kiedy to rozgrywa się ta scena.
Po przedstawieniu wydarzeń w Afganistanie z lat 1987-1988 znajduje się scena, w której Charlie Wilson świętuje swoją kolejną reelekcję. Gust mówi Wilsonowi, że Doc Long przegra wybory. W rzeczywistości Long został pokonany podczas wcześniejszych wyborów w 1984 roku.
Film kręcono w Los Angeles (Kalifornia) w USA oraz w Marrakeszu (Marako).
Jeden specjalista od efektów specjalnych został poważnie ranny podczas kręcenia zdjęć.
W rzeczywistości Charlie Wilson i Joanne Herring byli zaręczeni w latach 80-tych.
Okres zdjęciowy rozpoczął się 12 października 2006 roku.